Inmiddels wonen we vier maanden in ons appartementje en bevalt het meer dan prima. Ondanks de ook een enkele regenachtige dag en ten tijde van storm Dana ook 2 nachten flink onweer, regen en hagel is het overwegend zonnig met een heerlijke temperatuur. Zelfs in december en januari nog in een t-shirtje naar buiten kunnen, heerlijk!

Uiteindelijk hebben we 3 weken op het terrein van André, Kim, Rafael en Raul (El Toro Alhaurin) doorgebracht. In de tussentijd hebben we appartementen bekeken, een NIE voor Claudia geregeld (de rest volgt nog), met z'n allen (veel) voetbal en Formule 1 gekeken, gezwommen, karaoke gedaan, ge-bbq-d, gedronken en veel gelachen. Ook eindelijk 'live' afgesproken met Danielle, Daniel en hun twee jongens (aka @levenindalusie). Na ruim een jaar elkaar volgen via Instagram en af en toe online contact voelde het alsof we elkaar al lang kenden ook al hadden we elkaar nog nooit echt ontmoet. 

Vanuit de camping in Cagnes sur Mer zijn we met de fiets naar het station gegaan. Van daaruit gingen we met de trein naar Monaco. Eenmaal daar loop je naar beneden en overal zag je... hijskranen. Het vorstendom is 2 vierkante kilometer groot, staat al ramvol en toch presteren ze het om er steeds meer bij te bouwen, zelfs in zee! Helaas was het echt ongelooflijk warm en met al die bouwputten niet heel aantrekkelijk om te blijven lopen. We zijn snel naar het Place du Casino gegaan want dat is the place to be om te zien en gezien te worden!

Na een nachtje Kufstein in Oostenrijk en een paar nachtjes aan de Starnberger See in Duitsland, even rustig aan, was het eindelijk tijd voor Stuttgart! We kwamen aan in Wernau am Neckar alwaar we een camperplaats hadden gereserveerd voor twee nachten. Hier was een foutje van Claudia aan vooraf gegaan. Zij had namelijk een hotel geboekt in Stuttgart om te verblijven na het concert van P!nk maar ze kwam er 1,5 week van te voren achter dat ze de verkeerde datum had geboekt....

En toen was het donderdagochtend! Om 5 uur ging de wekker want Dean en Claudia vlogen naar Nederland. Iets meer dan een halfuurtje rijden naar het vliegveld Treviso en na een voorspoedige vlucht geland op Brussel Charlerois. Huurauto opgehaald en op naar Utrecht.

Het is inmiddels bijna 3 weken geleden dat ik een blog heb geschreven. Maar hier zijn we weer! Zoals de meesten van jullie weten hebben we op de donderdagochtend Owen van het vliegveld gehaald in Wenen. Het was fijn om 'm weer te zien! Volg goede moed vervolgden we onze weg naar Spielberg, waar de Red Bull Ring is gelegen. Onderweg water bijgevuld en boodschappen gedaan en op naar het avontuur! Want, dit was voor het eerst dat we zonder voorzieningen een plek hadden geboekt... 

Op vrijdagochtend vertrokken we na een paar heerlijke dagen aan het Balatonmeer op weg naar Budapest. Geen idee wat te verwachten, het zou bloedheet worden maar we hadden er zin in. Niet in de laatste plaats omdat we onze vrienden Michiel en Brian zouden treffen.

Dean is geslaagd!!! Woensdag 12 juni kwam rond 14:30 uur het verlossende telefoontje van Deans mentor! Omdat Dean telkens met hakken over de sloot ging (of in de sloot) en huiswerk maken/leren elke keer een gevecht was hadden we er stiekem een hard hoofd in. Maar wat waren we opgelucht en zo ontzettend blij! Voor hem vooral! Dat betekent dat hij gewoon met een diploma op zak Nederland verlaat. Enorm trots op 'm! Patrick kreeg weinig nieuws bij de oogarts. Ze wilden hem het liefst na een week weer zien maar dat wilde hij zelf niet, dat zou betekenen dat we nóg een week op dezelfde plek moesten blijven. Hij besloot, als het nodig is zoeken we elders weer een andere oogarts.

Na 3 dagen Westendorf was het zaterdags tijd om door te gaan naar Kirchberg, 2 dorpen verderop. Wij hebben ingecheckt in het appartement en aan het begin van de avond zouden Patricks ouders aankomen met de trein. Helaas was er veel uitval en kwamen ze pas rond 22:45 uur aan in Wörgl. Met de gastenkaarten die je krijgt in het gebied van de Kitzbüheler Alpen kun je gratis reizen met de bus en trein, wat echt super is! Wij hebben Patricks ouders (met de trein) opgehaald in Wörgl en zijn naar het appartement gegaan. Zondag rustig aan en op maandag zijn we naar Kitzbühel gegaan, vaste prik als we in de buurt zijn. Bekend van de Hahnenkammrennen die elk jaar in het derde weekend van januari plaatsvinden.

En toen was het ineens zover, het afscheid nemen ging nu toch echt beginnen... Wat scheelt is dat we een aantal familieleden op korte termijn nog treffen in Oostenrijk en dat dat afscheid niet zo zwaar valt. Maar van heel veel andere mensen wel, daar weten we niet van wanneer we hen weer gaan zien. Goede vrienden, broer, zusje, collega's... En dan de cadeautjes die we hebben gekregen, over nagedacht en ook uit onverwachte hoeken. Dat doet een mens goed, ook al maakt dat het afscheid niet persé makkelijker! Het besef is er ook nog niet echt, dat we met niets anders dan een camper en de spullen die we meenemen niks achterlaten in Nederland. Op een paar opgeslagen spullen op een zolder na niks om naar terug te keren, geen huis, geen werk, helemaal niks... Langs deze weg iedereen onwijs bedankt voor de bezoekjes, lieve woorden en ongelooflijk lieve en leuke cadeautjes! Ondanks dat we heel veel zin hebben in het avontuur is het afscheid nemen toch wel een dingetje. Maar, de keus is gemaakt en we gaan ervoor! Lees verder onder de foto's!

Er is een hoop gebeurd sinds de laatste blog! Dat maakte ook dat er even wat minder tijd was om een nieuwe blog te schrijven. Inmiddels zijn we ook alweer vertrokken uit het vakantiehuisje in Ommeren. We hebben daar bijna 3 maanden gezeten. Prima for the time being maar bijna 3 maanden was ook wel weer lang genoeg. We zitten nu tijdelijk in het huis van vrienden in Ingen. Zij hebben zelf een huis in Frankrijk waar ze deze meivakantie verblijven. Wij passen op het huis en de hond, win win voor allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven, een week of 8. Het voelt als een eeuwigheid door alles wat er gebeurd is! Vakantie naar Oostenrijk, Oud & Nieuw, camperjacht en natuurlijk nog een verhuizing. Maar, de eerste stappen zijn genomen, 2024 is het jaar van het grote avontuur. Tussendoor heeft Claudia ook nog even de opleiding Ondernemerschap voor de Virtual Assistant afgerond met een hele, hele dikke voldoende. Dus 2024, kom maar op!