Op vrijdagochtend vertrokken we na een paar heerlijke dagen aan het Balatonmeer op weg naar Budapest. Geen idee wat te verwachten, het zou bloedheet worden maar we hadden er zin in. Niet in de laatste plaats omdat we onze vrienden Michiel en Brian zouden treffen.
Na ontzettend veel gehobbel en gebobbel op de Hongaarse wegen (heel even dachten we nog dat de bestekla open zou vliegen en we moesten bukken voor de messen) reden we eindelijk Budapest in. Maar de navigatie zou de navigatie niet zijn als ie niet vlak voor het einde ineens een hele vage afslag aangaf waardoor we 'm misten. Het camperrijden werd een soort survivallen in een villawijk met laaghangende takken, hele steile heuvels en nog steile afdalingen. Oh ja, met op die hele steile hellingen ook nog eens van die gemene drempels. Maar met zo'n camper moet je wel een beetje vaart houden als je omhoog rijdt. Survivallen dus... Eenmaal bij de camping aangekomen moest je, om het terrein op te rijden, een soort haakse bocht nemen. Gelukkig reed Patrick en met een beetje voor- en achteruit steken kwam het helemaal goed. Eenmaal gesetteld werden we uitgebreid voorgelicht over de camping en Budapest door moeder en zoon, de eigenaren van de camping.
Op naar de bus die ons naar het centrum zou brengen! Een enerverend ritje in een bus zonder airco (had ik al gezegd dat het bloedheet was?) met een chauffeur die het remmen niet tot kunst verheven had. Keihard gas geven om vervolgens na 100 meter weer keihard op de rem te moeten voor de volgende halte. Maar uiteindelijk zijn we veilig aanbeland in het centrum. Het kopen van een 24 uurs groepsticket bleek toch ook nog wel een uitdaging maar ook dat kwam goed. We zijn met z'n drietjes het centrum in gegaan, gaan zitten op een terrasje en hebben gewacht tot Michiel en Brian ons zouden vinden. Wat fijn om ze weer te zien! We zijn met z'n vijven bij het Hard Rock Café gaan zitten en hebben we lekkere hapjes besteld. We moesten alleen wel nog op zoek naar een tv want Nederland moest voetballen om 21 uur. Ook die hebben we gevonden en onder het genot van heerlijke sushi de wedstrijd bekeken. Na deze lange dag weer op weg naar de camping en de mannen naar het hotel. Dat was nog een avontuur op zich, want we moesten met een andere bus terug, vanaf een andere plek naar een andere halte. En echt, van dat Hongaars is echt helemaal niks te maken. Maar ook dat lukte weer, wat een wereldreizigers zijn we ook!
Op zaterdag hebben we heel veel gezien, heel veel gelopen, heel veel gegeten en heel veel gedronken (water)! Michiel ontpopte zich als heuse reisleider, helemaal ingelezen en voorbereid. We hebben een groot deel van Buda ontdekt: het vissersbastion, de Matthiaskerk, de National Hungarian Gallery en nog veel meer! Wat een uitzichten over de stad ook, fantastisch! We hebben ook nog een stukje Pest ontdekt, aan de andere kant van de Donau met het schitterende Parlementsgebouw aan de Donau. De kers op de taart was een boottripje op de Donau met onbeperkt Prosecco. Geweldig in de stad vanaf het water te ervaren. De boot vertrok vanaf Margit-Sziget, een eiland in de Donau waar een groot park is, verschillende eettenten en een fontein met kleurtjes die elk uur een show geeft. Na deze heerlijke dag zijn we moe maar voldaan weer teruggereisd naar de camping.
De zondag startte voor ons bij een geweldig ontbijtzaakje, croissants, verse koffie, superleuke ambiance. Van daaruit zijn we weer aan de wandel gegaan naar een mooi station. Omdat we op zaterdag zoveel hadden gelopen besloten we het zondag iets rustiger aan te doen en wat meer het OV te pakken. Zo kwamen we in een park terecht (niet geheel toevallig, Michiel had zich ook voor de zondag goed voorbereid). 2 rooftopbars verder gingen we op zoek naar wat te eten. Allemaal een beetje vermoeid uiteindelijk uitgekomen bij een restaurant waar we niet gelijk terecht konden dus gingen we in de bar erboven wat drinken. Hele gave inrichting en voor Hongaarse begrippen vrij prijzig. Uiteindelijk weer naar beneden alwaar we nog steeds niet terecht konden. Patrick sprak ineens vloeiend Engels (want: kwaad, ons was gevraagd na een halfuur terug te komen en we hadden 40 minuten zitten wachten en we konden nog niet terecht). Dan maar de BBQ bar om de hoek, net op tijd voordat de keuken sloot. Maar wel heerlijk gegeten! Het moment van afscheid nemen was weer aangebroken. Maar we zien de mannen sowieso eind november in Malaga (ervan uitgaande dat wij dan gewoon lekker in die regio zitten).
Wat ons vooral opviel aan Budapest was dat de stad ontzettend schoon is. Er ligt geen vuiltje op de grond. Tel daarbij de vele, ontzettend mooie gebouwen op, de relaxte sfeer én dat het echt heel erg betaalbaar is, dan is Budapest echt een aanrader voor een weekendje weg!
Op maandag weer op weg, naar een camperplaats in Podersdorf am See. Een kleine wandeling naar het meer, boodschapje doen en de volgende dag op weg naar Wenen. Donderdagochtend komt Owen aan op het vliegveld van Wenen en van daaruit rijden we naar de Red Bull Ring. Toch wel een beetje moe van het weekend hebben we lekker op het gemak de route gedaan, met nog ergens een tussenstopje bij een winkelcentrum. Aangekomen op de camping in Klosterneuburg eerst 2 wasmachines gevuld, dat was hoognodig! Aansluitend met de bus en metro naar Wenen. De winkelstraat door en eigenlijk verder geen puf meer, we wilden snel iets zoeken om te eten en de wedstrijd van Nederland te kijken. Dat lukte niet zo snel, waar in Budapest op elke hoek een tv buiten stond was dat in Wenen even andere koek. Gelukkig liepen we ergens een straatje in en zie daar! Je kunt je waarschijnlijk enigszins voorstellen hoe het voelt als Nederlander om een wedstrijd te kijken in het land van de tegenstander die winnen. Maar snel naar de camping dus. Op dinsdag relaxed opgestart en in de middag nog even Wenen in gegaan. Per toeval kwamen we langs de Spaanse Rijschool, het museum van Sissi én dit was niet helemaal toevallig: Konditorei Demel, die geroemd wordt om de Sachertorte en ook genoemd wordt door Raymond Reddington in de serie Blacklist. Nu maken we ons op voor het volgende avontuur!
Maar wat hebben we genoten. We hebben ons regelmatig gerealiseerd hoe bevoorrecht we zijn dat we dit kunnen doen. We zijn gelukkige mensen!
Kleine sidenote: op Polarsteps staan nog veel meer foto's!
Reactie plaatsen
Reacties