Het is inmiddels bijna 3 weken geleden dat ik een blog heb geschreven. Maar hier zijn we weer! Zoals de meesten van jullie weten hebben we op de donderdagochtend Owen van het vliegveld gehaald in Wenen. Het was fijn om 'm weer te zien! Volg goede moed vervolgden we onze weg naar Spielberg, waar de Red Bull Ring is gelegen. Onderweg water bijgevuld en boodschappen gedaan en op naar het avontuur! Want, dit was voor het eerst dat we zonder voorzieningen een plek hadden geboekt...
We hadden namelijk een week eerder begrepen dat we helemaal niks met stekkers kunnen gebruiken als we niet op stroom staan aangesloten. Ook al hebben we zonnepanelen. We hadden contact opgenomen met de camperboer want: de zijdeur (ingang camper) gaat niet meer open en dicht op de automatische vergrendeling, de oven gaat wel aan maar zodra we de knop loslaten net zo snel weer uit, de stopcontacten doen het niet als we niet op stroom staan én de koelkast gaat niet automatisch over op gas als we niet op stroom staan en niet rijden (en ja,, het gas staat dan open). Reden genoeg om even een mail te sturen. En toen kwamen we er dus achter, leken als wij zijn, dat er geen omvormer in de camper aanwezig is waardoor je dus geen stopcontacten kan gebruiken. We kunnen zonder stroom alleen gebruik maken van de USB poortjes om wat zaken op te laden. Beetje ja,mmer dat we vooraf dus. niet goed geïnformeerd zijn. Wij hebben heel duidelijk aangegeven wat ons doel was met de camper en dat wij er he-le-maal geen kaas van hebben gegeten. Dan had de verkoper best even kunnen noemen: "Joh, hou er dan ook rekening mee dat als je spullen met een stekker wil gebruiken er ook een omvormer ingebouwd moet worden".
Maar goed, het is wat het is en we moesten het ermee doen. Wat natuurlijk ook prima gelukt. Zowel met het opladen van apparaten als nadat we erachter waren dat de koelkast wel overgaat op gas als je 'm even handmatig op gas zet (automatisch werkt dus niet) en uit en aan doet.
Eindelijk op camping Pink Light aangekomen wisten de mensen daar niet eens waar we heen moesten, dus na een rondje gereden te hebben moesten we weer terug naar het begin om daar het terrein op te rijden. Het grasveld was zeik- en zeiknat. Voel je 'm al aankomen? We wilden de camper op blokken zetten om 'm waterpas te zetten... En vast. Dat ding ging niet meer voor- of achteruit. Patrick was er helemaal klaar mee en zei:"We zien het maandag wel weer!" De vader van Owen en Dean was ook bij de Grand Prix en daar zijn we nog even gaan buurten. Owen en Dean wilden daar wel even blijven. Helaas voor Owen viel de combinatie van heel vroeg opstaan en alcohol niet zo goed. Toen hij terugkwam viel hij buiten op een stoel als een blok in slaap, was bijna niet wakker te krijgen om naar bed te gaan én deed vervolgens 's nachts de verkeerde deur (voordeur ipv zijdeur) open om naar de wc te gaan zodat we allemaal wakker waren. Maar verder was het leuk dat ie er weer bij was hoor ;-)
In de ochtend richting het circuit waren er treintjes die ons naar boven brachten. Vanaf daar moesten we echt nog een heel stuk door het bos, over een bospad, naar beneden lopen om het circuit op te komen. Eenmaal op het circuit nog een heuvel op en af en ik kan je zeggen, met 32 graden in de volle zon is dat best pittig. Wij zaten op de Red Bull tribune, waar de stier achter staat en daar is vrij weinig (zeg maar geen) schaduw. Gelukkig waren er dit jaar waterpunten en daar stonden dan ook het hele weekend hele lange rijen. In de categorie 'beetje jammer' viel ook dat de treintjes niet meer terug reden naar onze camping. Moesten we 2x zo ver lopen.
Voor de race op zondag kwamen alle coureurs voorbij met de drivers parade. En wat een gave vliegshow werd er gegeven. Parachutespringers, stuntvliegtuigjes, zweefvliegtuigjes, helikopter in een looping en een vrije val en als klap op de vuurpijl nog een paar straaljagers. En toen, de race... Beetje jammer (ook) dat de pistop van Max 6,5 seconden duurde nét nadat Claudia had gezegd dat het een weinig spectaculaire race was... Door die lange pitstop kwam Lando weer dicht op Max en kregen we het gevecht wat breed uitgemeten is in de media.
Maar wat hebben we weer genoten! De saamhorigheid, het oranje, gesprekken met wildvreemden. Claudia kwam in de rij voor drinken halen in gesprek met 2 jonge jongens die een paar dagen eerder een vriend plotseling hadden verloren, Patrick raakte 's avonds aan de praat met de Oostenrijkse achterbuurman en zijn vriendin. Zij sloten bij ons aan en het gesprek ging van Celine Dion naar Geert Wilders en zo'n beetje alles er tussenin. Toen we (natuurlijk) bevrijd moesten worden uit de modder begon Claudia Duits te praten tegen een jongen die kwam helpen, die zei: "Praat maar Nederlands hoor!, ik versta je gewoon haha" ,bleek een Hongaar te zijn die al 8 jaar in Nederland woonde en in Barneveld een eigen rijschool heeft. Dit zijn dus de onwijs leuke dingen van zo'n weekend. Iedereen komt voor hetzelfde en je raakt zo aan de praat met werkelijk iedereen!
Op maandag hebben we een beetje rondgedoold in een winkelcentrum bij Wenen want Owen vloog 's avonds weer terug. En weer was het moment van afscheid nemen onwijs pittig.
Nadat we Owen hadden afgezet en op weg waren naar Karinthië maakten we een tussenstop in natuurpark Hohe Wand. De naam had het eigenlijk al moeten verklappen. Hoe we er gekomen zijn weet ik nog steeds niet. Zowel Patrick als Claudia hadden zweethanden, wat een steile stukken en echt hele scherpe bochten! Met een auto al spannend, met een camper van 7,5 meter en (ruim) 3500 kilo nog ietsje spannender. Maar we hebben het overleefd en zijn ook weer veilig aangekomen op de camping in Lurnfeld/Möllbrucke. Lekker een paar dagen niks, uit eten, een ochtendje Lienz gedaan met de trein én nog een middagje aan het naastgelegen buitenzwembad.
En weer door, deze keer naar Italië! Op een camping met redelijk wat hoogteverschil, ook met een elektrische fiets zwaar. We hadden gelukkig boodschappen ingeslagen en we zijn zeggen en schrijven maar 2 keer naar beneden gelopen. Maar wat een prachtige omgeving, het meer van Barcis! Na 3 nachtjes op naar Mira, vlakbij Venetië. Hele mooie camperplaats, met hoge coniferen als afscheiding tussen de plekken. Nadeel hiervan was alleen dat er geen zuchtje wind stond. En met 33 graden, gevoelstemperatuur 38/39 door de hoge luchtvochtigheid was het geen pretje. Claudia is 's nachts nog buiten gaan zitten omdat het zo ongelooflijk heet was in de camper. De volgende ochtend bijtijds naar Venetië gegaan met de trein. In alle eerlijkheid, we hebben 'm afgevinkt maar het is voor ons niet voor herhaling vatbaar. Slecht onderhouden, de stank af en toe, de drukte in combinatie met de drukkende hitte gaf ons niet het romantische Venetië gevoel. Hoewel we ergens ook wel snapten dat het mensen aantrekt. In de avond voetballen gekeken, daar zullen we het verder maar niet over hebben. De tweede nacht hebben we ook de deur open gelaten, dat hielp gelukkig iets tegen de hitte. De volgende dag stond een vlucht naar Nederland gepland...
Omdat deze blog vrij lang blijkt te worden, komt ie in 2 delen!
Reactie plaatsen
Reacties