Blog 14.2: 3 landen in 2 weken!

En toen was het donderdagochtend! Om 5 uur ging de wekker want Dean en Claudia vlogen naar Nederland. Iets meer dan een halfuurtje rijden naar het vliegveld Treviso en na een voorspoedige vlucht geland op Brussel Charlerois. Huurauto opgehaald en op naar Utrecht.

Het verkeer zat niet heel erg mee, Claudia en Dean zijn amper een halfuur bij Claudia's ouders geweest en moesten toen door naar het nationaal bomenmuseum in Doorn voor de diploma uitreiking. En wat was dat leuk! Na al die weken zag Dean zijn oud klasgenoten en mentor weer. Deans vader was er ook en er werd lekker bijgekletst met iedereen. De volgende groep was alweer aan de beurt en wij gingen er ook weer vandoor. Deze keer door naar Houten waar we een hapje zouden eten met Owen, Chelsea, Claudia's zusje en haar gezin en hun ouders. Om elkaar weer te zien én om Deans diploma te vieren. Na het eten weer op weg naar Utrecht waar Dean bijtijds ging slapen omdat de volgende ochtend weer om 5 uur de wekker ging. Om 05:30 uur zaten Claudia en Dean alweer in de auto op weg naar Brussel. Om 13 uur waren we weer herenigd met Patrick en gingen we weer richting Oostenrijk voor onze tussenstop. We gingen in 3 uur tijd van 16 graden, regen en wind in Brussel naar 33 graden in Italië en toen naar 14 graden in een wolkbreuk en onweer. Het regende zo ongelooflijk hard dat er auto's op de vluchtstrook stonden te wachten, de ruitenwissers konden het bijna niet aan. Maar ook deze keer lukte het en kwamen we op de plaats van bestemming. Wederom een prachtige plek met een nog mooier uitzicht. Alleen de waterpomp maakte steeds geluid, maar waarom? Na wat zoekwerk op het net moest er of een lekkage zijn, of lucht in de leidingen waardoor de waterpomp dacht dat er vraag was naar water. Zo op het oog lekte er niks dus we besloten om het maar even te laten. 's Nachts werd Claudia wakker van een zoemend geluid en dat bleek de waterpomp te zijn die 'droog' draaide. Maar, we hadden toch water in de watertank, na een korte check bleek die leeg. Dus toch een lek ergens! De lichte paniek sloeg toe, A-technisch als we zijn... Maar ook wij snapten dat een waterpomp die zonder water draait niet ideaal is dus snel uit gezet. Misschien is die nu ook wel kapot?! Op dat moment hadden we geen water nodig dus we lieten het er maar even bij. Op naar de volgende bestemming, Sillian in Oostenrijk!

Een prachtige route volgde door de Dolomieten, wat mooi toch! Net over de grens met Italië ligt Sillian, een dorpje in Ost Tirol. Hier hebben Marcel en Nanny, de broer en schoonzus van Patrick, ruim 20 jaar geleden een paar jaar gewoond en een bar gehad. Uit die tijd heeft Patrick ook af en toe nog contact met wat mensen. Een jaar of 7 geleden waren we in Innsbrück, daar hebben we Jürgen  gezien. En 4 jaar geleden hebben we tijdens onze vakantie naar Italië ook een tussenstop gemaakt in Sillian om de broer van Jürgen, Philip en zijn gezin te zien. Patrick had contact gehad met beide broers en voor de zondag afgesproken met Philip, Jürgen had helaas geen tijd. Op zaterdag had Patrick afgesproken met Gottfried, die had Claudia ook nog niet eerder ontmoet. Wij waren eerder in Sillian dan Gottfried dus zijn we heerlijk op een terrasje gaan zitten, het weer werkte mee, wat wil je nog meer. Na een tijdje sloot Gottfried aan en grappig om te zien dat de klik er na zoveel jaar ook nog gewoon is. Hij ging later op de middag weer weg want zijn moeder was jarig en hij zou met zijn dochter, die hij maar een paar keer per jaar zag, gaan koken voor mama/oma. Hij reserveerde voor ons een tafeltje bij een Italiaans restaurant en zou daar later op de avond ook naartoe komen. De camper stond al die tijd geparkeerd op de parkeerplaats en volgens Gottfried was het geen probleem als we daar ook voor de nacht zouden blijven... Dat was voor later, want wat hebben we heerlijk gegeten bij Casale! Leuke, vriendelijke bediening en het eten was echt fantastisch. Inderdaad sloot Gottfried later nog aan en na een paar drankjes zijn we doorgegaan naar hetzelfde tentje als waar we in de middag zaten. Het was daar alleen niet zo druk en Gottfried ging weg omdat hij de volgende ochtend om 8 uur een berg op zou gaan lopen met zijn dochter. Wij zijn richting camper gegaan en hebben heerlijk geslapen tot .... om 6 uur de kerklokken aan de overkant geluid begonnen te maken. En dat voor de zondag... We zijn bijtijds weggereden, want we stonden nog steeds illegaal op een parkeerplaats. Weer  de grens over naar Innichen. Omdat hier een supermarkt open was en in Sillian niet. Zodra we de stad in liepen was het een drukte van belang! Een muziektent, mensen in klederdracht, heel veel volk in het centrum. Ook hier weer  een terrasje gepakt en na de boodschappen zijn we op de parkeerplaats van de skilift in Sillian gaan staan. Het lek diende zich opeens aan toen er onder Deans zitplek water over de vloer liep en het leek een lekkende koppeling te zijn. Daar moet dan toch even naar gekeken worden. We hebben nog spelletjes (keer op keer en 31'en) gedaan om de tijd te doden want we zouden tussen 15 en 16 uur bij Philip en Babs in Anrass zijn. 

Op weg daar naartoe zagen we dat het dorp vrij hoog lag en dat we dus weer een paar steile stukken en scherpe bochten voor de boeg hadden. Hoewel de camper ons niet in de steek laat en Patrick soms terug moet schakelen naar 1 blijft het toch spannend. Maar wat een paradijsje hebben Philip en Babs! Het huis bestaat uit drie lagen, onder heeft tot 2 jaar terug de oma van Babs gewoond, de ouders van Babs wonen een verdieping hoger en Philip en Babs wonen met hun kinderen Rafaël en Nathalie op de bovenste verdieping. De tuin en het uitzicht zijn werkelijk een plaatje! We hebben een heerlijke middag gehad, De kinderen hebben zich ook prima vermaakt en rond 19 uur zijn we weer vertrokken. Philip und Babs, vielen dank! Natuurlijk was Dean zijn drone vergeten en kwam Philip die nog even achterna brengen. Het originele plan was om in Sillian te blijven en later 's avonds nog met Gottfried af te spreken maar toen Patrick hem sprak bleek hij vanwege omstandigheden niet meer in Sillian te zijn. Patrick had in de middag een camper reparateur gevonden in St. Johann in Tirol en zei, als we nu nog gaan rijden komen we voor het donker in ieder geval de Felbertauern over. Zodat we morgenochtend gelijk naar de camperboer kunnen, we weten natuurlijk niet of ze tijd hebben of het onderdeel op voorraad is.
Maar zoals dat dan altijd gaat rijden we gewoon door tot de eindbestemming. Even langs de Mac want we hadden natuurlijk nog niets gegeten. Helaas nergens een camperplaats en campings zijn om die tijd niet meer open. In de Park4Night app (topding) wel een parkeerplaats gevonden waar iemand een review bij had gezet dat je daar 's nachts mocht parkeren. Maarrrr, parkeren is wat anders dan overnachten. We hebben het er toch op gewaagd en zijn het plekje gaan zoeken. Op het donkerste stuk de camper neergezet, geen lichten aan binnen en gelijk gaan slapen, het was inmiddels tegen 23 uur. Toch slaap je dan niet helemaal ontspannen en waren we weer vrij vroeg wakker. Boeltje gepakt, ontbijtje gehaald en om iets over 8 uur stonden we bij de camperboer op het terrein. Een vriendelijke jongen heeft even meegekeken en het leek inderdaad aan de koppeling te liggen. Hij heeft iets gedaan en het aan Patrick uitgelegd die vooral dacht dat ie het snapte maar toen Claudia ernaar vroeg was het best een wazig verhaal. Maar, we hoefden niets te betalen en het euvel lijkt nu wel verholpen! 

Dus weer door, deze keer naar Kufstein, waar we een aantal weken geleden ook stonden. We blijven hier één nachtje en rijden dinsdag door naar een camping in Duitsland. Daar blijven we vervolgens twee nachten en rijden dan door naar Wernau, een halfuurtje van Stuttgart want vrijdag is daar P!nk!! 

En wat we nu ook weten is dat we het allemaal niet goed doen op niet weten waar we de nacht zullen doorbrengen. Dus dat we nu weten waar we tot en met zondag zijn. Super!