Blog 18: Nog steeds een avontuur!

Inmiddels wonen we vier maanden in ons appartementje en bevalt het meer dan prima. Ondanks de ook een enkele regenachtige dag en ten tijde van storm Dana ook 2 nachten flink onweer, regen en hagel is het overwegend zonnig met een heerlijke temperatuur. Zelfs in december en januari nog in een t-shirtje naar buiten kunnen, heerlijk!

Patrick werkt inmiddels 24 uur per week bij Broodje Ben, Dean nog altijd 6 avonden in de beide restaurants. Alleen is hij nu wat vroeger thuis omdat het gewoon niet meer zo druk is. Bij Claudia lijkt er ook een stijgende lijn in te zitten qua werk. We komen lekker in het ritme. Ook zijn we de trotse bezitters van een auto. We kwamen erachter dat het toch wel erg fijn is voor de wat grotere afstanden. De scooter is echt ideaal voor woon-werk verkeer en als je je moet verplaatsen binnen de dorpen.

Eind september zijn Patricks ouders, broer en schoonzus overgekomen voor een dag of 10. Er waren al vrienden van Patricks broer voordat zij zelf arriveerden en daar hebben we ook eerder al gezellig mee afgesproken. Ik geloof dat we om 03:30 uur in de nacht nog op het strand kebab zaten te eten ;-)

Met de familie hebben we ook hele leuke dingen gedaan! Lekker uit eten, met de kabelbaan de berg op (prachtig uitzicht), kajakken en snorkelen in Nerja. Zij zijn ook nog naar Gibraltar geweest, Ronda, Malaga en hebben in Benálmadena nog wat dingen bezichtigd.

Eind oktober kwam een vriendin van Claudia met haar man een paar dagen over. Wat hebben we het gezellig en leuk gehad! Uit eten bij Big Bull en Restaurant Ibiza natuurlijk, met de auto naar Frigiliana en Nerja geweest. Lekker gestruind door Malaga, de kathedraal bezocht. Pizza gegeten bij ons thuis, kortom, genoten! De dagen vlogen voorbij.

Ook hadden we de camper te koop gezet. We hadden een serieuze gegadigde die ‘m wel in Malaga op wilde komen halen en terug wilde rijden naar Nederland. Veel heen en weer ge-app, wij zorgen dat er een nieuwe voorruit in kwam (zat een barst vanaf de eerste dag, weet je nog?) maar het duurde en duurde maar. Bezig met een verbouwing, we komen over twee weken, deze week komen we maar puntje bij paaltje kregen we na bijna 7 weken het bericht dat de koper toch niet durfde te vliegen, of wij de camper niet naar Nederland wilden rijden. We werden er niet heel vrolijk van, want dat hadden we niet afgesproken maar omdat we in Nederland ook nog wat spullen hebben liggen (winterkleding, schoenen, persoonlijke spulletjes) dachten we, laten we het maar doen. Dan boeken we een vlucht terug met 2 grote koffers zodat wij onze spulletjes weer mee kunnen nemen naar Spanje. Afgesproken met die man dat we zouden gaan videobellen zodat hij kon zien dat het klopte wat op de foto’s stond, hij het geld over zou maken, de camper op zijn naam zou zetten en wij dat ding terugrijden. Zo gezegd, zo gedaan, wij de camper laten zien, hij had nog wat vragen, zou de volgende dag het geld overmaken. Hij appte de volgende dag dat hij toch nog ergens foto’s van wilde maar de camper stond alweer elders dus dat kon niet. Toen appte hij dat ze er toch vanaf zagen… Bijna 8 weken verder, andere geïnteresseerden afgehouden (want die waren er!) en dan dit… We waren flink over de zeik, dat mag duidelijk zijn. Aan de andere kant dachten we ook, als het vooraf al zoveel gezeik oplevert, wat had er dan mogelijk achteraf nog gekomen?

Omdat Broodje Ben een week dicht is en we toch de camper wilden verkopen hebben we besloten om de camper naar Nederland te rijden en bij een soort campermakelaar te koop te zetten. Dan betalen wij een bedrag, die makelaar maakt ‘m in orde, schoon en foto’s en gaat adverteren. Wij hebben er geen omkijken meer naar en hopelijk verkoopt ie snel!

Omdat Claudia’s ouders ook zouden komen 2 weken in november en de sluiting van Broodje Ben precies in die periode viel was dat voor ons ook het juiste moment om op pad te gaan. Dean bleef in Spanje maar had dan wel opa en oma in de buurt als er wat is. Op donderdagochtend 7 november stonden we om 05:45 bij de camper en Patrick klikte de deuren open. Niks. Accu leeg. Vloeken, tieren, SOS Internationaal bellen (dat loopt natuurlijk nog via de Nederlandse camperverzekering). Moesten we er serieus rekening mee houden dat de camper weggesleept zou worden want dat doen ze in Spanje. Gelukkig hadden we gelijk aangegeven dat het een accuprobleem was en de beste man kwam met de sleepwagen en startkabels. Uiteindelijk is het gelukt om via zijn wagen de camper te starten. We moesten ook nog tanken en omdat we de motor niet gelijk uit wilden zetten hebben we getankt met een draaiende motor, je moet wat hè? En toen eindelijk op weg, 2 uur later dan gepland. Onderweg merkte Patrick wel op dat het leek alsof de camper wat minder vermogen had op de snelweg als de weg wat omhoog liep. Fingers crossed en hopen dat we gewoon door kunnen rijden. Er moest natuurlijk ook een keer geplast worden en we twijfelden nog even om de camper te laten draaien en om beurten te gaan. Maar Patrick zei, we moeten vannacht ook ergens stoppen, laten we het maar gokken dan weten we het maar. Op het moment dat hij de sleutel omdraaide en uit het contact haalde…. bleef de motor gewoon draaien! Wij keken elkaar aan en dachten, WAT IS DIT NOU WEER?! In de versnelling de koppeling voorzichtig op laten komen en toen sloeg de auto af. Na het toiletbezoek draaide Patrick de sleutel om, wel geluid maar de motor sloeg niet aan. Gloeiende, gloeiende…!!!

Weer SOS Internationaal bellen, we staan in de middle of echt helemaal niks bij een tankstation met een garage ernaast. Alle gegevens doorgegeven en ze gaven aan, loop daar maar naar binnen. Wij gedaan, met de vertaalapp uitgelegd wat er die morgen was gebeurd en wat er nu aan de hand was. Er kwam iemand kijken, uitleesapparatuur mee die een storing aan gaf in het roetfilter en contact. Het leek erop dat de sleutelchip niet meer communiceerde met de ontvanger in de auto waardoor de sleutel niet herkend werd. Waar we op dat moment ook achter kwamen is dat de auto die ochtend nooit met de startkabels rechtstreeks op de accu gestart had mogen worden vanaf de sleepwagen. Iets met te veel volt. Ze zijn vanaf 10:30 uur tot 20:00 uur ’s avonds bezig geweest (met uitzondering van de 1,5 uur siesta). Wij hebben al die tijd, in, naast, voor, achter de camper gehangen. Geprobeerd via de hotspot op de telefoon nog wat te werken maar hier werden we niet vrolijk van. Uiteindelijk is het gelukt de camper weer te starten, toen kon hij de garage in gereden worden maar het euvel met de sleutel was nog niet verholpen. De motor bleef nog steeds draaien bij het uitzetten van het contact.

Dus wij hingen weer aan de telefoon met SOS Internationaal. Wij vroegen of het ook mogelijk was om vervangend vervoer te krijgen, dat hoefde dan geen camper te zijn maar eventueel een busje. Wij hadden de fietsen bij ons en nog wat andere spullen die we eigenlijk al verkocht hadden en die het weekend opgehaald zouden worden. Dat was waarschijnlijk geen optie maar we zouden de volgende ochtend, vrijdag, teruggebeld worden. Wij mochten op zoek naar een hotel om te gaan overnachten, gelukkig op kosten van de verzekering. Omdat wij de bui al hadden zien hangen hadden we daar al even naar gekeken en er was precies 1 hotel in het dorp. Wel een mooi, luxe hotel in een heel oud gebouw. We mochten tot een bepaald bedrag van de verzekering, we bleven daar nog wel ruim onder maar hadden toch een fantastisch luxe kamer met heule grote badkamer met een tweepersoons bubbelbad. Jullie begrijpen dat we daar na zo’n lange stressvolle, niet weten wat er boven je hoofd hangt dag, gretig gebruik van hebben gemaakt.

De volgende ochtend werd Patrick gebeld door een bergingsmaatschappij dat de camper halverwege de volgende week opgehaald zou gaan worden. Euhm, maar wij hadden de verzekering nog niet eens gesproken! Wij weer bellen, ons dossier was nog in behandeling en we moesten even afwachten tot we gebeld werden. We werden uiteindelijk gebeld en wij mochten zelf de reis naar Nederland regelen, mits economy class. Madrid was 300 kilometer de ene kant op en Malaga 250 kilometer de andere. Uiteindelijk bleek dat er alleen nog vluchten naar Nederland gingen vanaf Malaga, wij hebben een avondvlucht (18:45) geboekt en uitgezocht hoe we dan in Malaga kwamen. Dat bleek met de taxi naar Jaén, van daaruit met een bus uur via Granada busstation naar Malaga station en door naar het vliegveld. Een ritje van zo’n 4 uur… En feitelijk gingen wij dus weer terug naar ‘huis’… Zo voelde het wel toen we Malaga zagen liggen en de stad binnen reden over een, voor ons inmiddels, bekende weg. Prima op tijd voor de vlucht.

Eenmaal in Nederland, zonder jas, in een t-shirt en Patrick in korte broek moesten we van Schiphol met de trein naar Utrecht. ’s Nachts om 23:30 over Vredenburg, mensen keken ons aan alsof we gek waren, en terecht. Met de taxi naar Ondiep en eindelijk in het huis van Claudia’s ouders. De volgende dag, zaterdag, eerst in Leidsche Rijn afgesproken met Patricks dochter Dieudonné en haar vriend Jordi, daarna op naar Maurik. De familie opzoeken en spulletjes verzamelen. Op zondag zijn we de stad in gegaan en hebben we Owen getroffen, lekker geluncht en toen was het alweer tijd om terug te gaan naar Schiphol. Wat waren wij blij toen we ’s avonds weer thuis waren.

Met de ouders van Claudia hebben we natuurlijk ook lekker uit gegeten. Zijn ze met Claudia en Dean naar Gibraltar geweest. Was erg leuk! Ook hebben we het Castillo bezocht en is Dean gezellig met oma naar Fuengirola geweest. 

In deze periode kregen we ook gezinsuitbreiding... We hebben een pup genaamd Ruby. Claudia is bijna de hele dag thuis aan het werk en dan is het toch wel gezellig :-)

De camper is uiteindelijk bij Camper Deluxe gebracht waar ze ‘m hebben nagekeken. Door de opflikker van het starten met de verkeerde volt was er een verdeelkast van de zekeringen gedeeltelijk verbrand. Deze is vervangen en hij loopt weer als een zonnetje gelukkig. Die ging de verkoop in. De broer en vader van Patrick hebben nog een bus moeten huren om alle spullen uit de camper te halen (fietsen, tafel, stoelen enz.). De geïnteresseerden hebben allemaal gewacht en de spulletjes opgehaald. Heel fijn! En wat zijn we Patricks broer en vrouw dankbaar dat zij alles hebben opgevangen en geregeld. Wij hadden contact met de kopers en zij ontvingen de mensen namens ons.

Eind november kregen we nog bezoek van Michiel en Brian. Ook weer heeeel gezellig! We zijn een middagje in Marbella old town geweest. Een bezoekje aan Malaga mocht ook niet ontbreken waar we in een fantastisch restaurant hebben gezeten waar vandaan we een prachtig uitzicht hadden over Calle Larios, waar de show van de kerstverlichting op muziek drie keer per avond werd afgespeeld.

Dean is een weekje naar Nederland gegaan met de kerstdagen en hij kwam terug met Owen. Die is weer een weekje bij ons geweest met oud & nieuw. We hebben lekker rustig aan gedaan en genoten van het weer.

Bijna vergeten! Dean en Claudia zijn inmiddels officieel inwoners van Spanje en uitgeschreven uit Nederland. Volgens de website van de gemeente Buren mocht je alleen online uitgeschreven worden als iedereen van het gezin uitgeschreven werd. Maar Patrick heeft nog altijd de camper op zijn naam dus dat kon niet. Met als gevolg dat we de leerplichtambtenaar achter ons aan kregen. Wij dachten, op het moment dat de camper over is geschreven naar de koper kunnen we ons uitschrijven. Maar dat moment kwam maar niet natuurlijk. Twee dagen voordat die man het geld zou overmaken werden we weer gebeld door de gemeente, de hele situatie uitgelegd en gelukkig kregen we het toen voor elkaar dat we gelijk een formulier konden invullen en Dean en Claudia zijn diezelfde avond nog uitgeschreven. Patrick kon gelukkig later uitgeschreven worden.

Dat hing ook nog als een donkere wolk boven ons en is nu gelukkig ook opgelost.

Patrick is inmiddels ook uitgeschreven want de camper is verkocht!! Het bedrijf waar de camper te koop stond heeft ‘m zelf gekocht. Ze gaan ‘m invoeren in Duitsland om ‘m als huurcamper op de markt te zetten. Dat kwam op oudejaarsdag nog rond.

We hebben echt wel veel plezier gehad aan de camper maar het heeft ons ook wel flinke hoofdpijn bezorgd. We zijn blij dat we dat dossier kunnen sluiten. En of we ooit weer gaan camperen…? Die kans achtten we zeer, zeer klein… ;-)

Patrick gaat eerst een paar dagen skiën met vrienden in Oostenrijk eind januari en Claudia gaat met Chantal datzelfde weekend naar Londen. In 2025 gaat het genieten van het leven lekker door!!